Vertrek uit Nederland en reis naar Aruba

Nu ik dit typ is het hier zaterdag 20 over 8 en bij jullie 20 over 2 (en dus al zondag). Beetje vreemd gevoel, en al begin ik al bij te draaien, ik merk dat mijn lichaam nog niet helemaal is ingesteld op deze nieuwe tijdzone..

Vrijdag was het zover.. Na 2 maanden regelen, regelen en afscheid nemen, ben ik richting Aruba vertrokken. Het land waar ik het komende jaar in ieder geval zal gaan wonen.
Donderdagavond was ik al met mijn ouders richting Hoofddorp gegaan om daar een nacht in een hotel te slapen. We hebben gezellig wat gedronken daar en daarna sliepen we met zijn 3-en op 1 kamer. Nou slaap ik vaak slecht als er anderen in mijn kamer slapen, en ook nu heb ik amper een oog dicht gedaan. Nog steeds geen spoor van spanning of zenuwen..!!

Vrijdagochtend om 5 uur ging de wekker. Ik was al zo’n beetje wakker en ook mijn ouders sliepen niet erg vast geloof ik. Snel douchen en aankleden en dan richting shuttelbusje dat ons naar Schiphol zou brengen.
Waar wachtten we nog even op Irma, zij zou in hetzelfde vliegtuig zitten en het leek ons gezellig om naast elkaar te zitten. Heb je toch een beetje steun aan elkaar.
We stonden ongeveer een uur in de rij en daarna hadden we nog 3 kwartier voor we naar de gate moesten. Ik ben met mijn ouders wat gaan drinken en daarna liepen we richting douane. Nog steeds geen spanning. Vond ik zelf ook wel wat vreemd..

Ineens hingen er overal linten en konden we niet verder. Alleen passagiers mochten verder. Gelukkig wist mijn moeder een route waardoor ze iets verder mee konden. Wij liepen daar dus heen. Het bleek ook daar af gezet te zijn. Ik zou nu dus echt in mijn eentje verder moeten, en dus afscheid moeten nemen. En daar schrok ik wat van. Het moest ineens sneller dan ik had verwacht en dat vond ik erg moeilijk. En ja hoor, daar waren dan toch nog de tranen. Niet eens het besef dat ik een jaar weg zou zijn, maar het was gewoon even te snel ofzo denk ik. Ik had het wat anders in mijn hoofd en ineens moest ik snel afscheid nemen. Dat vond ik echt moeilijk.
Misschien hebben jullie gehoord dat er tegenwoordig entertainers staan bij de douane. En ik dacht met mijn rood behuilde hoofd dat ze het niet moesten wagen mij aan te spreken nu. Maar natuurlijk dook die kerel op mij af (waarom moeten alle dwazen mij altijd hebben?????) hij deed alleen helemaal niet grappig en hield een doos tissues onder mijn neus. Ik heb er een hele hand uitgegraaid en kon nog net dankjewel piepen.
Vervolgens ben ik snel doorgelopen naar de douane. Die man vroeg of het wel ging. Dus ik knikte heel dapper: ja!. En toen vroeg hij of ik dat wel zeker wist. En ja hoor, weer wat tranen.. Dus die arme man zei dat hij zich wel stil zou houden en weer kon ik alleen nog maar knikken.

Bij de gate stond Irma al te wachten. En ook daar had ik het nog heel even moeilijk, maar gelukkig kon ik me snel vermannen en toen ik in het vliegtuig zat was het weer over. Er was nog een probleem met een hondje. Ze konden niet garanderen dat dat hok op temperatuur bleef en dus kwam hij maar op een stoel tussen de passagiers te zitten. Leverde amper vertraging op. In het vliegtuig kregen we 2 keer eten, behoorlijk wat drinken en nog iets te knabbelen. Arkefly viel me dus 100% mee!!

Aangekomen stonden Michelle en Arjanne ons al op te halen. Snel spraken we om 8 uur weer af op het vliegveld. Dan zouden we Ilse, Deniz en Cindy ophalen.
Arjanne nam me mee naar ons huisje. Ik weet dat ik veel gepocht heb over mijn toekomstige huis, maar ik kan jullie vertellen dat het echt een paleisje is. Weliswaar een wat oubollig huisje met erg veel franjes, maar daar valt wat aan te doen! Ik kreeg de grootste kamer (met inloopkast..
Daarna heb ik eerst het pakje van papa, mama, Linda, Sander en Jeltje open gemaakt. Wat een super leuk fotoboek hebben jullie gemaakt!! Ben er echt super blij mee. En die brief van papa, dank je wel, wat lief!!

Arjanne en ik hebben wat gedronken in de stad en daarna een echte Hollandse pannenkoek gegeten. Een met appel en rozijnen. Jummie. Wel had ik al buikpijn sinds het laatste maal in het vliegtuig dus helemaal lekker voelde ik me nog niet.
Daarna heb ik even gerelaxt op mijn kamer en daarna zijn we Ilse op gaan halen.
Zij had 2 enorme koffers bij zich en die hebben we ingeladen. Ook zij was erg blij met ons paleis. Al is haar kamer beduidend minder en die van mij gewoon erg groot. We hebben afgesproken dat ik dus iets meer zal betalen.

Vervolgens zijn we nog naar Michelle gegaan en hebben daar nog wat gedronken met een ons groepje. Gezellig! Wel merkte je dat er 4 mensen leefden in de Hollandse tijd en wij werden dus ook telkens stiller. Rond een uur of 11 gingen we naar huis (5 uur bij jullie dus..) En we zouden vast knockout gaan dachten we.. Niet dus. Ilse en ik hebben amper geslapen.. Helemaal in de war door het tijdverschil waarschijnlijk..

Zaterdag zijn we allemaal spulletjes voor ons huis gaan kopen en we zijn rond gereden door Charissa, onze huisbazin.
We zijn druk bezig ons huis een beetje ons eigen te maken.
Ik zit nu lekker in de porch, het waait een beetje en het is hier lekkerder dan binnen..

Vanavond gaan we kijken of de Paddock echt zo leuk is. Hopen dat we het wat volhouden aangezien we dus nog niet helemaal gewend zijn aan de nieuwe tijd hier.
Morgen gaan we waarschijnlijk lekker rustig aan doen, misschien even strand en dan maandag moeten we ontzettend veel regelen (naar de skoa, inschrijven op Aruba, bankrekening openen, bij water-gas en elektriciteits bedrijf langs etc etc.

Het valt me op dat Aruba erg veel grote gebouwen heeft, beetje industrie achtig. Het bounty achtige heb ik nog niet echt ontdekt maar dat komt vast nog wel. Het is een raar gevoel. Dit land is mijn thuis nu, dit huis is MIJN huis. Ik besef het nog niet…

Mochten jullie leuke foto’s, kaarten of andere leuke dingen willen opsturen (graag!! Ik wil mijn spiegel volhangen met zulke dingen) dan kun je het sturen naar:

Marjon Vermeulen
San Barbola 2b
Oranjestad
Aruba

Mijn telefoonnummer hier is: +297 -7404476 en ik heb nog even mijn oude nummer +31- 651714088, maar die wordt als het goed is per september afgesloten.

Het volgende berichtje zal vast wat korter worden, maar ja dit waren 2 heftige dagen en die wilde ik graag met jullie delen.
Mensen, rustig aan en laat wat van je horen!
Dikke kus Marjon