Ecuador
Door: Marjon
Blijf op de hoogte en volg Marjon
01 Mei 2013 | Ecuador, Quito
Hallo!
Nu weer eens een stukje van mezelf..
28 maart vlogen Susanne en ik naar Ecuador. Best wat spannend, want we waren gewaarschuwd voor hoogte ziekte. Quito ligt namelijk op een 2850 meter hoogte.
We werden keurig opgehaald door een taxi chauffeur. Onderweg merkten we dat we soms een klein beetje kortademig waren en af en toe een lichte steek in het hoofd. Verder gelukkig geen last.
Meteen de dag na aankomst gingen we op pad. We kregen van een hele vriendelijke gids een rondleiding door het oude gedeelte van Quito. Het was goede vrijdag dus het was erg druk. We hebben een aantal kerken bekeken, maar er waren ook wat kerken gesloten wegens de drukte. Dat was jammer, maar we hadden genoeg te zien.
We gingen naar een groot standbeeld Virgen del Quito. De enige madonna ter wereld met vleugels. Je kon er in en vanaf boven had je een prachtig uitzicht op de stad. Daar was duidelijk te zien dat Quito een smalle stad is, maar enorm langgerekt. Als ik het goed herinner was Quito zo’n 45 kilometer lang.
Daarna gingen we naar de evenaar (mitad del mundo). Een heel toeristische plek, en helaas niet eens echt op de evenaar. Daar hebben we even gegeten en zagen we een processie langs komen, in verband met goede vrijdag.
Na dit bezoekje gingen we een paar meter verderop naar een museum die wel op de echte evenaar stond. Daar hebben we een aantal proefjes gedaan. Zo leuk!
We moesten bijvoorbeeld proberen een ei op een spijker te zetten. Dat lukte ons helaas niet, mede door de wind. Ook lieten ze een bak water leeg lopen. Op de evenaar is er geen draaikolkje en gaat het water recht naar beneden. Daarna zetten ze de bak water een meter ten zuiden van de evenaar en dan is er ineens een draaikolkje met de klok mee. Een meter naar het noorden is er een draaikolkje tegen de klok in. Heel bijzonder dat het echt uitmaakt waar je staat en dat een meter dus al verschil maakt.
We moesten proberen met onze ogen dicht over de streep van de evenaar te lopen. Dat was bijna onmogelijk. Hoe het allemaal precies werkte had ik waarschijnlijk in het Nederlands al niet begrepen, maar in het Engels met zwaar Spaans accent was het me helemaal niet duidelijk. In ieder geval iets met magnetisme…
De derde dag gingen we al vroeg op pad richting Otavalo. Onderweg maakten we een aantal tussenstoppen. De eerste was bij een winkeltje waar ze allerlei brooddeeg beeldjes en voorwerpen maakten en verkochten. Daar heb ik 2 leuke schilpadjes (voor Linda en mij) op de kop getikt, en een leuk kersthangertje.
Vervolgens reden we een stukje en stopten we weer ergens bij de evenaar. Daar mochten we in de herkansing met het neerzetten van een ei en dit keer lukte het ons beide! Leuk!
Na een stuk rijden stopten we op een plek met prachtig uitzicht op een meer (San Pablo) en kregen we een stuk lokale kaas en een soort biscuit te proeven en toen moesten we snel verder in verband met de grote zaterdag markt in Otavalo.
Een leuke markt met veel handgemaakte spullen (verkocht door indianen). Ik kocht 3 sjaaltjes en een mooi handbeschilderd kommetje en Suus kocht een prachtige hangmat.
Daarna gingen we nog door naar Cotacatchi, een plaatsje waar ze in elke winkel leer verkochten. Ik heb nog even gekeken naar een mooie tas, maar het was toch net niet mijn smaak, jammer.
We waren hierna zo moe, dat we eigenlijk wel naar een hotel wilden. Maar de gids had nog een uitzicht punt voor ons, namelijk in het nationale park kijken bij een meer. En dat was ook prachtig. Een meer met 2 eilandjes erin. Ernaast stond een berg. Dat zou de moeder zijn en de eilandjes de kinderen. Verderop in het land zou de vader berg staan die telkens zoveel mist stuurde naar de moeder en kinderen omdat hij erg jaloers zou zijn. Leuk om die plaatselijke verhalen te horen.
Uiteindelijk kwamen we in Otavalo aan in een hotel, waar we even in de spa mochten. Helaas was het bubbelbad lauw en deed de sauna het niet, niet een erg groot succes dus..
De volgende dag gingen we naar een waterval, erg mooi om te zien en er waren alleen lokale mensen. Leuk om eens geen toeristen tegen te komen.. (al gaan wij niet zo goed op in de lokale bevolking met ons blonde haar). Vervolgens reden we door naar een condor opvang centrum. We kregen een soort voorstelling te zien. Een man liet verschillende roofvogels zien en liet ze stukken vliegen in het dal. Erg leuk om te zien. Toen we daarna wegliepen begon de man ineens in het Nederlands tegen ons te spreken en vertelde dat het opvangcentrum een project was van postcode loterij. Toevallig…
Daarna zijn we nog even Otavalo in geweest en hebben we taart gegeten in een soort winkeltje. Volgens het boekje was dat de beste taart die er te krijgen was, dus dat wilden Suus en ik even uittesten. En inderdaad, het was vers gebakken en erg lekker. Het vrouwtje bakte alles ter plekke en deed ook de verkoop. Knap vonden wij.
De volgende dag gingen we naar Papallacta. Hoog in het Andes gebergte met warm waterbronnen. Toen we er aankwamen bleek het prachtig te zijn. Overal bronnen tussen de huisjes in, waar wij sliepen. Je stapte zo uit je huisje een warmwater bad in. Helaas regende het bijna de hele tijd en was het behoorlijk koud. Er was ook niks te doen in de omgeving, geen dorpje of wat dan ook en er was niet eens een tv op de kamer. Het was dus echt: eten, in bad, hotelkamer, eten, in bad etc. We waren er na 2 dagen best klaar mee. Ook door de regen en de kou.
De laatste 1,5 dag waren we weer in Quito. We hebben nog de kerk met de gouden binnenkant bekeken, echt werkelijk alles was GOUD! Maar we mochten geen foto’s maken jammer genoeg. Daarna hebben Suus en ik nog een hele tijd op een bankje op een plein gezeten. Lekker mensen observeren en verhalen erbij verzinnen. Toen we merkten dat we begonnen te verbranden namen we maar een taxi terug.
We moesten weer vroeg vliegen dus we stonden om 2 uur op. We vlogen via Panama weer terug en waren keurig op tijd weer terug op Aruba. Weer een mooie reis erbij!
Ondertussen ben ik alweer volop aan het werk. Communie komt er nu snel aan (4mei) dus dat neemt weer veel tijd. Die dag is Linda ook jarig en Ilse komt aan, dus druk druk! Ook heb ik weer 2 nieuwe hoofdstukken voor het boek over mijn auto: de bougies zijn ’s nachts gestolen en ik had mijn autosleutels in mijn kofferbak gegooid. Gelukkig doet hij het weer en heb ik de sleutels terug.
Nu is het koninginnedag en ik ga zo naar de cinema met Suus en dan komt Ilse dus ook alweer bijna. Helaas dit keer niet superwit, want ze zit al 2 weken op Curaçao :S
Groetjes Marjon
Nu weer eens een stukje van mezelf..
28 maart vlogen Susanne en ik naar Ecuador. Best wat spannend, want we waren gewaarschuwd voor hoogte ziekte. Quito ligt namelijk op een 2850 meter hoogte.
We werden keurig opgehaald door een taxi chauffeur. Onderweg merkten we dat we soms een klein beetje kortademig waren en af en toe een lichte steek in het hoofd. Verder gelukkig geen last.
Meteen de dag na aankomst gingen we op pad. We kregen van een hele vriendelijke gids een rondleiding door het oude gedeelte van Quito. Het was goede vrijdag dus het was erg druk. We hebben een aantal kerken bekeken, maar er waren ook wat kerken gesloten wegens de drukte. Dat was jammer, maar we hadden genoeg te zien.
We gingen naar een groot standbeeld Virgen del Quito. De enige madonna ter wereld met vleugels. Je kon er in en vanaf boven had je een prachtig uitzicht op de stad. Daar was duidelijk te zien dat Quito een smalle stad is, maar enorm langgerekt. Als ik het goed herinner was Quito zo’n 45 kilometer lang.
Daarna gingen we naar de evenaar (mitad del mundo). Een heel toeristische plek, en helaas niet eens echt op de evenaar. Daar hebben we even gegeten en zagen we een processie langs komen, in verband met goede vrijdag.
Na dit bezoekje gingen we een paar meter verderop naar een museum die wel op de echte evenaar stond. Daar hebben we een aantal proefjes gedaan. Zo leuk!
We moesten bijvoorbeeld proberen een ei op een spijker te zetten. Dat lukte ons helaas niet, mede door de wind. Ook lieten ze een bak water leeg lopen. Op de evenaar is er geen draaikolkje en gaat het water recht naar beneden. Daarna zetten ze de bak water een meter ten zuiden van de evenaar en dan is er ineens een draaikolkje met de klok mee. Een meter naar het noorden is er een draaikolkje tegen de klok in. Heel bijzonder dat het echt uitmaakt waar je staat en dat een meter dus al verschil maakt.
We moesten proberen met onze ogen dicht over de streep van de evenaar te lopen. Dat was bijna onmogelijk. Hoe het allemaal precies werkte had ik waarschijnlijk in het Nederlands al niet begrepen, maar in het Engels met zwaar Spaans accent was het me helemaal niet duidelijk. In ieder geval iets met magnetisme…
De derde dag gingen we al vroeg op pad richting Otavalo. Onderweg maakten we een aantal tussenstoppen. De eerste was bij een winkeltje waar ze allerlei brooddeeg beeldjes en voorwerpen maakten en verkochten. Daar heb ik 2 leuke schilpadjes (voor Linda en mij) op de kop getikt, en een leuk kersthangertje.
Vervolgens reden we een stukje en stopten we weer ergens bij de evenaar. Daar mochten we in de herkansing met het neerzetten van een ei en dit keer lukte het ons beide! Leuk!
Na een stuk rijden stopten we op een plek met prachtig uitzicht op een meer (San Pablo) en kregen we een stuk lokale kaas en een soort biscuit te proeven en toen moesten we snel verder in verband met de grote zaterdag markt in Otavalo.
Een leuke markt met veel handgemaakte spullen (verkocht door indianen). Ik kocht 3 sjaaltjes en een mooi handbeschilderd kommetje en Suus kocht een prachtige hangmat.
Daarna gingen we nog door naar Cotacatchi, een plaatsje waar ze in elke winkel leer verkochten. Ik heb nog even gekeken naar een mooie tas, maar het was toch net niet mijn smaak, jammer.
We waren hierna zo moe, dat we eigenlijk wel naar een hotel wilden. Maar de gids had nog een uitzicht punt voor ons, namelijk in het nationale park kijken bij een meer. En dat was ook prachtig. Een meer met 2 eilandjes erin. Ernaast stond een berg. Dat zou de moeder zijn en de eilandjes de kinderen. Verderop in het land zou de vader berg staan die telkens zoveel mist stuurde naar de moeder en kinderen omdat hij erg jaloers zou zijn. Leuk om die plaatselijke verhalen te horen.
Uiteindelijk kwamen we in Otavalo aan in een hotel, waar we even in de spa mochten. Helaas was het bubbelbad lauw en deed de sauna het niet, niet een erg groot succes dus..
De volgende dag gingen we naar een waterval, erg mooi om te zien en er waren alleen lokale mensen. Leuk om eens geen toeristen tegen te komen.. (al gaan wij niet zo goed op in de lokale bevolking met ons blonde haar). Vervolgens reden we door naar een condor opvang centrum. We kregen een soort voorstelling te zien. Een man liet verschillende roofvogels zien en liet ze stukken vliegen in het dal. Erg leuk om te zien. Toen we daarna wegliepen begon de man ineens in het Nederlands tegen ons te spreken en vertelde dat het opvangcentrum een project was van postcode loterij. Toevallig…
Daarna zijn we nog even Otavalo in geweest en hebben we taart gegeten in een soort winkeltje. Volgens het boekje was dat de beste taart die er te krijgen was, dus dat wilden Suus en ik even uittesten. En inderdaad, het was vers gebakken en erg lekker. Het vrouwtje bakte alles ter plekke en deed ook de verkoop. Knap vonden wij.
De volgende dag gingen we naar Papallacta. Hoog in het Andes gebergte met warm waterbronnen. Toen we er aankwamen bleek het prachtig te zijn. Overal bronnen tussen de huisjes in, waar wij sliepen. Je stapte zo uit je huisje een warmwater bad in. Helaas regende het bijna de hele tijd en was het behoorlijk koud. Er was ook niks te doen in de omgeving, geen dorpje of wat dan ook en er was niet eens een tv op de kamer. Het was dus echt: eten, in bad, hotelkamer, eten, in bad etc. We waren er na 2 dagen best klaar mee. Ook door de regen en de kou.
De laatste 1,5 dag waren we weer in Quito. We hebben nog de kerk met de gouden binnenkant bekeken, echt werkelijk alles was GOUD! Maar we mochten geen foto’s maken jammer genoeg. Daarna hebben Suus en ik nog een hele tijd op een bankje op een plein gezeten. Lekker mensen observeren en verhalen erbij verzinnen. Toen we merkten dat we begonnen te verbranden namen we maar een taxi terug.
We moesten weer vroeg vliegen dus we stonden om 2 uur op. We vlogen via Panama weer terug en waren keurig op tijd weer terug op Aruba. Weer een mooie reis erbij!
Ondertussen ben ik alweer volop aan het werk. Communie komt er nu snel aan (4mei) dus dat neemt weer veel tijd. Die dag is Linda ook jarig en Ilse komt aan, dus druk druk! Ook heb ik weer 2 nieuwe hoofdstukken voor het boek over mijn auto: de bougies zijn ’s nachts gestolen en ik had mijn autosleutels in mijn kofferbak gegooid. Gelukkig doet hij het weer en heb ik de sleutels terug.
Nu is het koninginnedag en ik ga zo naar de cinema met Suus en dan komt Ilse dus ook alweer bijna. Helaas dit keer niet superwit, want ze zit al 2 weken op Curaçao :S
Groetjes Marjon
-
01 Mei 2013 - 14:37
Ilse:
Jeej ik ben er bijna en idd niet super wit -
01 Mei 2013 - 21:10
Liesbeth:
Wat leuk die proefjes op de evenaar en een heel bijzondere ervaring!
Die markt in Otavalo lijkt me ook echt geweldig. Heel kleurrijk in ieder geval.
Nu de communie nog en dan kun je je zo langzamerhand gaan voorbereiden op je vertrek.
Succes en sterkte met alles! -
05 Mei 2013 - 22:28
Ben:
Hoi Marjon,
Je hebt weer veel beleefd. Zo leer ik ook weer een stukje geschiedenis. Altijd interessant om le lezen, weliswaar beknopt, hoe andere mensen leven, werken en wonen.
Nog een paar maandjes dan kom je weer thuis. Zal weer even wennen voor jou zijn.
Over een paar dagen dan gaan wij weg. Eerst richting zuid frankrijk en dan verder naar spanje.
Houden je op de hoogte. Nog veel plezier met Ilse en Lonneke.
groetjes ben
-
19 Mei 2013 - 16:45
Nel:
je verslag voor een tijdje terug vluchtig gelezen maar nu de tijd ervoor genomen om het aandachtig te lezen.
Via Google even de plaatsen bekeken waar je bent geweest. Mooi, mooi, mooi,!!!
Met je verslag erbij wordt je weer heel wat wijzer. Bv. je verhaal op de evenaar met het water, dat wist ik niet . Het lijkt mij een heel fascinerend en kleurrijk land. Jammer dat het voor ons zo ver weg is want je maakt ons wel lekker met je verhalen.
Jij zult dit vast gaan missen als je terug bent in het "barre noorden".waar het overgens ook mooi is, toch?
Hé Marjon, nog een goede tijd op Aruba,en we blijven j helaas lukt het ons niet meer om je te bezoeken want wij hebben vakantie als jij terug komt. Jammer want we hebben nog geen idee waar we heen gaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
