Alweer een week in Nederland.

Het is raar. Een week geleden lag ik nog te slapen in mijn enorme bed op Aruba. En op dit moment loop ik alweer door Dokkum en Groningen alsof ik nooit ben weggeweest. Het is zo raar hoe snel alles weer gewoon is.
Ik had nog een laatste stuk op Aruba zelf willen typen maar helaas ging mijn computer stuk en is het er niet meer van gekomen. Dus nu nog even een stukje over mijn laatste weken daar en mijn eerste week hier.

Voor mijn verjaardag had ik een bon gekregen voor een muddwrap. Dat houdt in dat je helemaal ingesmeerd wordt met modder en dat moet dan ook nog gezond zijn, of in ieder geval goed voor je. De mensen die me kennen weten dat ik niet zo van gepruts aan mijn lijf houd, dus ik keek er best een beetje tegenop.
Uiteindelijk kreeg ik Maaike zo ver dat ze met me mee wilde. Dus wij met zijn tweeën naar Spa del Sol (toch wel op een van e mooiste locaties van Aruba). We moesten ons uitkleden en kregen een weggooi onderbroek van die vrouwtjes. Ik heb me slap gelachen. Het was een lapje stof met een stuk elastiek. Net een luier voor volwassenen. Daarna moesten we in een hutje op het strand, met prachtig uitzicht. Liggend op een massagetafel werden we helemaal ingesmeerd en daarna in een stuk plastic gerold. Ik voelde me een beetje een worstje, maar het was toch ontzettend leuk. De week erop hebben we daar meteen een massage besteld en dat was ook een groot succes. Zou ik dan toch om zijn? Een echte spa bezoekster worden???

3 juli was het afscheid op school. De kinderen mochten spelletjes meenemen (wat ze bijna niet hebben gedaan maar goed), en ik had voor 2 spelletjes gezorgd. Verder waren er veel kinderen die wat lekkers hadden meegenomen. Denk aan taart, donuts, gevulde eieren.. Ik had zelf voor snackjes en juice gezorgd.
Op een gegeven moment kwam Maaike nog even binnen, zij krijgt volgend jaar mijn lokaal en nu kon ik haar mooi nog wat dingen vertellen en uitleggen.
Als spelletjes heb ik de kinderen laten koekhappen (groot succes!!!) en snoephappen uit een bak water. Vonden ze geweldig. Juf moest natuurlijk ook even happen, dat was helemaal hilarisch. Zulke dingen zijn ze niet gewend van juffen op Aruba.
Toen de laatste minuten aanbraken en ik iedereen vroeg om op zijn stoel te gaan zitten. Begonnen twee van de stoerste jongen ineens te huilen. Vervolgens een aantal meisjes ook. Normaal ben ik de eerste die meehuilt, maar ik kon me sterk houden en ging maar zakdoekjes uitdelen.
Later hoorde ik ook van een ouder dat zijn dochter na de laatste schooldag heel erg moest huilen omdat haar juf naar Nederland ging. Dat is heel sneu, maar het geeft ook wel weer een goed gevoel. Ik heb blijkbaar toch iets goeds gedaan..

En we sloten onze tijd op Aruba af met veel gedoe. Onze huisbaas viel ineens over allerlei kleine dingen terwijl ze echt nooit last heeft gehad van ons. Elke maand kwam het geld op tijd binnen, we hebben geen wilde feesten gegeven etc etc.
Uiteindelijk hebben we een man ingehuurd (Arjanne kende hem via via) en die wilde voor 60 gulden wel onze airco’s servicen. Dus in totaal waren we 180 gulden kwijt. Nou mooie deal dachten we.
Maar volgens Charissa, onze huisbazin, was het onmogelijk dat die man voor de prijs onze airco’s had schoongemaakt. Niet dat ze het heeft gecheckt of heeft laten checken, nee dat wist ze zo wel. Na lange discussies gingen we uiteindelijk akkoord om gezeik en gezeur verder te voorkomen.
We zouden onze borg dus terugkrijgen op 375 gulden na, die ze wilde gebruiken om de airco’s nogmaals te servicen.
De bemiddelaar had op papier een verklaring gezet dat we de borg, op dat bedrag na, terug zouden krijgen. Op de laatste dag deed Charissa een laatste ronde door het huis. Wij tekenden de verklaring en leverden de sleutels in.Ik vrat mezelf alweer op over die stomme opmerkingen van Charissa dus ik was al in een hoek op de bank gaan zitten. Ilse staat nog met de papieren in de hand en Charissa loopt naar haar auto toe..
Ik zie Ilse voor de bar met dat papier in de hand staan om nog even te checken (ze vond die handtekening erg vaag). Ineens komt Charissa terug en zegt dat ze het papier wil meenemen. Om te kopiëren (maar ja wat moet zij met dat papier, plus ze moet werken en wij moeten die middag naar de airport).. Dus Ilse zegt dat wij wel even een kopie maken en die hier zullen achterlaten....
Ineens neemt ze een snoekduik en grist dat papier uit de handen van Ilse, ze schreeuwt daarbij: JIJ DOET ZO MOEILIJK!!!!!!
En maakt van het papier een prop en rent naar haar auto.
Ik was te verbaasd om te reageren, zat echt met open mond te kijken. Ilse was nog zo handig er achter aan te rennen en te vragen wanneer dat papier zou komen. Maar dat zou ze wel op tijd regelen...
Maar ja wij hebben niet zoveel vertrouwen in haar en dus bellen we Otto (de bemiddelaar). Die was ook enorm verbaasd want hij had haar 2 formulieren gegeven zodat we op beide moesten tekenen en dan had iedereen een exemplaar. Dus hij weer met Charissa bellen.. die zou een collega sturen om het papier weer te sturen..ze zou enorm gestresst zijn geweest..
Naja nu kan ik er hard om lachen, maar toen was ik echt zo verbaasd, dat geloof je toch niet? Ik dacht dat ze niet goed bij haar hoofd was!!!

Een vreemde afsluiting van Aruba dus. En nu wandel ik alweer een week rond op een kouder stukje aarde. Op Schiphol kwam mijn koffer eerst niet, gelukkig was Ilse zo lief om even met mij te wachten. Na een hele tijd wachten konden we eindelijk verder met de koffers.
Toen we door de deur kwamen werd er geschreeuwd en gezwaaid met vlaggetjes. En ineens zag ik mijn zusje! Linda was als verrassing toch meegekomen. Ik dacht echt dat ze gewoon werken moest! Dus die vloog me om de nek. Allebei huilen (sorry Lin, nu weet iedereen dat je stiekem een heel gevoelig meisje bent:P) En daarna stond Jeltje (mijn tante) daar en Martine en Elly. Echt zo ontzettend lief en leuk. Dus ook al waren mijn ouders er niet, ik voelde me heel erg welkom in Nederland.
Het is wel even wennen. De eerste 2 dagen hebben ik het enorm koud gehad, jassen aan en slapen met ene kruik. Maar de laatste dagen gaat het beter!
Ik heb alweer van alles geregeld, ben al een avond op stap geweest. En zo verval je al snel in je oude leventje. Nu nog wachten tot ik mijn oude woning weer in kan…..

Dus bij deze wil ik even mijn ontvangstcomité bedanken. Ik vond het echt geweldig dat jullie er waren!
Verder alle mensen die mij kaartjes, berichtjes etc hebben gestuurd het afgelopen jaar…
Mijn vriendjes en vriendinnetjes van Aruba, thanx voor HET jaar van mijn leven!
En als laatste de Jehovagetuigen die alweer binnen een paar dagen op mijn stoep stonden.:D

Dit was mijn laatste bericht op deze site..
Natuurlijk mogen jullie contact met me houden, dat kan bijvoorbeeld via mijn nieuwe nummer: 0683253515

Hele dikke kus Marjon

Ps foto’s volgen als ik mijn laptop weer aan de praat heb gekregen