De hele familie compleet

Marjon bedankt…

Op 7 februari, een week na Linda, kunnen wij naar Aruba afreizen voor een vakantie van vier weken! Jaja, als (pre)pensionado’s heb je het nog niet zo slecht! Wij hebben er in ieder geval heel veel zin in. Lekker naar de warmte. En Marjon weer eens zien in levende lijve!
Uiteraard zijn we al heel vroeg op Schiphol. We hebben bij Van der Valk geslapen om niet verrast te worden door gladde wegen, lekke banden e.d.

Als we ingecheckt hebben bij zo’n paal blijkt dat we geen zitplaatsen krijgen toegewezen terwijl we die bij de boeking wel hebben aangegeven. Bij een balie van de KLM krijgen we te horen dat het vliegtuig overboekt is en dat we misschien niet meekunnen! Het schijnt dat álle vliegtuigmaatschappijen overboeken en dat moet in de kleine lettertjes staan. Die hadden we natuurlijk niet gelezen maar we begrepen er ook niets van. In september geboekt en een e-mailticket gekregen….nou dan weten ze toch dat we meegaan!!
Balen natuurlijk. We moeten wel naar de gate gaan want zeer waarschijnlijk zijn er wel stoelen over. Bij de gate staan nog een aantal mensen met hetzelfde probleem. Allemaal mensen die niet 48 uur van te voren hebben ingecheckt via de computer. Pas nadat de incheckbalie gesloten is, worden we opgeroepen en krijgen we alsnog een boarding pass. Hèhè, wat een opluchting. Snel door het poortje (er piept niets gelukkig) en naar het vliegtuig.

Het is een hele zit naar Aruba maar we worden regelmatig verrast met eten en drinken. De verzorging door de KLM is prima en met een digitaal spelletje en een film op het schermpje is het prima te doen.
Als we landen op Reina Beatrix is het nog licht. Dat is altijd een gekke gewaarwording. Terwijl het horloge staat op 23.00 uur, is het hier nog maar 18.00 uur. We hebben vijf uren extra!
Marjon en Linda staan ons op te wachten in de aankomsthal. Geweldig om hun beiden daar te zien! Na de begroeting gauw naar het huis van Marjon en luchtige kleren aantrekken. Het is rond de 29/30 graden! We bewonderen haar huis met de mooie, ruime tuin. Dit is echt genieten.
We gaan gezellig met zijn vieren naar Rembrandt om een hapje te eten en om bij te praten.

De eerste dagen moet ons bioritme zich nog wat aanpassen aan de tijd. We zijn ’s morgens heel vroeg wakker maar verder gaat het prima. We gaan met Linda naar school om Marjon op te halen, naar het strand, we bbq-en, maken een tochtje langs de high lights van Aruba, slenteren bij de High Rise en drinken iets op een terras enz.
’s Zondags is er het eerste grote evenement: de grote parade. We hebben al vroeg ons territorium uitgezet langs de route en moeten dus lang wachten. Om de beurt maar even een eindje lopen. Linda en Ben ontdekken op hun struintocht de boot van Wubbo Ockels en hij zit zowaar zelf op het dek! Linda vraagt of ze een foto mag maken en dat mag. Leuk!

De grote parade is ook echt GROOT en heel bijzonder! Wat een prachtige wagens en wat een mooie kostuums. Met de muziek erbij is het een hele belevenis!

Maandags heeft Marjon nog vrij. Daardoor kunnen we nog een mooi tochtje over het eiland maken met zijn vieren.
In de namiddag rijden we naar het vliegveld om onze huurauto op te halen. Zonder auto begin je niet zoveel op Aruba.

Op de laatste avond van Linda hebben we geboekt voor een Sunset Cruise. Met een catamaran de zee op om de zonsondergang goed te kunnen zien. Die is prachtig. Ook vermakelijk is een Amerikaans stel dat wat al te diep in het glaasje heeft gekeken en niet erg vast op de benen staat. En dat is best lastig als je op een wiebelende boot zit! Ben benieuwd hoe die in hun hotel zijn gekomen!
Woensdags moet Linda al weer weg. We brengen haar om vier uur naar het vliegveld. Het was héél bijzonder en gezellig om zo met zijn vieren een kleine week op te trekken en dat nog wel op Aruba! We zullen haar missen.

Op de vrijdag daarna ontdekt Marjon dat de beerput vol zit. Diepte riolering is geen optie op Aruba. Er zal de volgende dag een kolkenzuiger langs komen om de put te legen. Tot die tijd moeten we zo weinig mogelijk doorspoelen. Het gevolg is dat Ben de volgende ochtend naar de Mac Donalds moet rijden voor een wc bezoek! Wel lastig hoor, als je nodig moet… Maar goed, dat ongemak is snel voorbij.

De rest van de vakantie hebben we genoten van alle leuke dingen op Aruba. Als het kon met zijn drieën en anders met zijn tweeën. Wandelen langs de kust, drijfhout zoeken, de Hooiberg beklimmen en genieten van een mooi uitzicht over het eiland, naar het strand, snorkelen. Vooral dat laatste is erg leuk op Aruba. Het water is zo helder! Je ziet prachtige vissen zwemmen, net een aquarium.

Ben heeft ook nog veel gewerkt in en rond het huis. De tuin is weer opgeknapt, een nieuwe wc bril etc. Helemaal in zijn element. Ze hebben weliswaar geen Karwei op Aruba, maar de Kooyman komt aardig in de buurt!
Nog een aspect van Aruba….Heel efficiënt werken ze hier niet (en daar niet alleen, denk ik) maar het heeft wel zijn charme. Als je iets koopt bij La Linda (een soort warenhuis) komen er heel wat mensen aan te pas. We moesten een lap verduisteringsgordijn. Een verkoopster (1) geeft advies en knipt een stuk van de rol. Een meneer (2) legt de rol weer terug op zijn plaats. Met de bon ga je naar beneden om aan te schuiven bij de rij voor de kassa om te betalen (3). De verkoopster (1) laat het stukje stof zakken in een mandje en mevrouw (4) pakt het aan. Die geeft het pakje vervolgens aan mevrouw (5). Jij gaat met je bon naar deze balie en krijgt daar je stukje gordijn weer van mevrouw (5). Zo zijn er vijf mensen betrokken bij één lapje stof! Als klant moet je wat geduld hebben maar op deze manier houd je heel wat mensen aan het werk en blijft het werkloosheidscijfer laag!

Voor we het weten, zijn de vier weken om en moeten we de koffers al weer pakken. Op donderdag 7 maart vliegen we terug naar Nederland. Het is een hele omschakeling: koud, winderig en zelfs sneeuw!!
Gelukkig hebben we de foto’s nog….
Marjon, héél erg bedankt dat we vier weken met jou mochten delen!

Liefs Ben en Liesbeth